Papirus (cibora) i sitniczka (sitowie) – rośliny doniczkowe lubiące mokre podłoże
Papirus i sitniczka to rośliny doniczkowe, które lubią mokre podłoże. Z tego powodu wymagają nieco innej pielęgnacji niż pozostałe kwiaty doniczkowe uprawiane w naszych mieszkaniach. Poznaj zasady uprawy papirusa i sitniczki – roślin, które lubią „stać w wodzie”.
Autor: Biuro Kwiatowe Holandia (www.flowercouncil.co.uk)
Papirus (cibora, cyperus) musi mieć zawsze mokre podłoże w doniczce
Wśród wielu roślin uprawianych u nas jako doniczkowe, znajdą się typowe rośliny bagienne, które w naturalnym środowisku rosną w mokrej glebie (np. na bagnach, brzegach jezior czy wolno płynących rzek). Dlatego do prawidłowego rozwoju w domowych warunkach potrzebują dobrze wilgotnego, a dokładnie rzecz ujmując – mokrego podłoża. Do takich roślin należą:
- cibora zmienna, znana także jako papirus (łac. Cyperus alternifolius)
- sitniczka zwisła, znana też jako sitowie pochylone (łac. Isolepis cernua, syn. Scirpus cernuus)
Obie te rośliny z powodzeniem możemy uprawiać w mieszkaniach. Są one polecane zwłaszcza tym osobom, które mają skłonności do „zalewania roślin” (podlewają je zbyt często, przez co doniczki często stoją w wodzie).
>>Przeczytaj też: Rośliny doniczkowe o cienkich liściach: nolina, cibora, dracena, papirus
Cibora zmienna (papirus) – opis rośliny
Cibora zmienna należy do rodziny turzycowatych (Cyperaceae). Charakteryzuje się smukłym pokrojem , ma charakterystyczne, promieniście rozłożone, ostro zakończone szablaste liście osadzone na wysokiej sztywnej łodydze. Liście są promieniście rozłożone na kształt parasola. Ciekawe (choć niezbyt atrakcyjne), brązowe i kolczaste kwiatostany, wyrastają ponad liście. Kwiatostany składają się z drobnych zielonkawych kwiatów.
Cibory to rośliny długowieczne, wciąż wytwarzające nowe liście, które zastępują stare (te obumierają).
>>Przeczytaj też: Najważniejsze błędy w uprawie roślin doniczkowych
Warunki uprawy papirusa
Cibora do prawidłowego wzrostu wymaga bardzo dobrych warunków świetlnych, nie należy jedna stawiać jej w miejscu bezpośrednio nasłonecznionym w godzinach południowych. Najlepszy dla papirusa jest parapet okna od strony wschodniej lub północnej. Temperatura uprawy cibory powinna wynosić 20–25 st. C, zimą powinna być niższa (około 12 st. C), ale gdy jest zbyt niska, to pędy mogą żółknąć i roślina może stracić liście. Jeśli tak się stanie, należy ściąć pędy tuż nad ziemią – wiosną roślina odrośnie. Pamiętajmy, by w okresie grzewczym ustawić papirusa z dala od grzejników. Papirus znakomicie nadaje się do uprawy hydroponicznej.
Warunkiem niezbędnym prawidłowej uprawy jest zapewnienie roślinie stale mokrego podłoża. Najlepiej, gdy doniczka z papirusem po prostu stoi w wodzie. Jeśli przesuszymy ziemię, to liście szybko zżółkną. Korzystne dla rośliny jest codzienne zraszanie wodą, a latem można podczas deszczu wystawić roślinę na zewnątrz. Nie wolno stosować preparatów do nabłyszczania!
Latem należy zasilać roślinę płynnym nawozem przy podlewaniu (rozcieńczyć zgodnie z instrukcją zamieszczoną na opakowaniu) raz na dwa tygodnie.
Najlepsze podłoże dla cibory to ziemia kwitowa z dodatkiem węgla drzewnego (dodatek ten zapobiegnie gniciu korzeni). Roślinę przesadza się na wiosnę, raz do roku, do doniczki niewiele większej od tej, w której rosła dotychczas.
Pędy papirusa warto przymocować do palika, ponieważ mogą się pokładać i wyłamywać. Obumierające liście należy systematycznie obcinać.
Jak rozmnażać ciborę
Jednym ze sposobów rozmnażania cibory jest podział silnie rozrośniętych egzemplarzy. Zabieg ten wykonujemy wiosną. Wyjętą z doniczki bryłę korzeniową ostrożnie rozrywamy na kilka części, a otrzymane w ten sposób fragmenty sadzimy do osobnych doniczek.
Drugim – często stosowanym w domowej uprawie papirusa – sposobem jest rozmnażanie przez sadzonki. Polega on na odcięciu od rośliny matecznej (po obumarciu kwiatów) pióropusza liści wraz z fragmentem pędu i wstawienia go „do góry nogami” do naczynia z wodą. Po ukazaniu się korzeni, roślinę sadzimy do doniczki wypełnionej podłożem.
Sitniczka, czyli sitowie – opis rośliny
Sitniczka zwisła (sit, sitowie zwisłe, pochylone, domowe, drobne, przegięte) to bylina z rodziny turzycowatych (Cyperaceae). W Europie w stanie naturalnym porasta wilgotne, bagienne zarośla. U nas uprawia się ją najczęściej jako roślinę doniczkową do ozdoby wnętrz oraz w terrariach i paludariach.
Sitniczka wyglądem przypomina trawę ozdobną, ale nią nie jest. Tworzy zwarte kępy zielonych, cienkich, długich pędów, które początkowo wznoszą się, by po jakimś czasie łukowato się przeginać. Latem na końcach pędów pojawiają się drobne, zielonkawe, z czasem bielejące kłosowate kwiatostany, które z czasem brązowieją (wraz z dojrzewaniem nasion).
Warunki uprawy sitniczki
Dla sitniczki najlepsze jest stanowisko półciniste bądź cieniste, dlatego ustawmy ją na parapecie okna północno-wschodniego, północno-zachodniego lub północnego. Można ustawić ją także w miejscu nieco jaśniejszym, pamiętając jednak, że bezpośrednie promienie słońca mogą spowodować żółknięcie pędów. Latem roślinę można wynieść do ogrodu w półcieniste lub ocienione miejsce, najlepiej nad brzegiem oczka wodnego (w płytkiej wodzie).
Autor: Konrad Kalbarczyk
Uwaga! Wszystkie części sitniczki są trujące i po zjedzeniu przez dzieci lub zwierzęta mogą wywoływać silne dolegliwości żołądkowe. Pyłek sitniczki jest dość silnym alergenem (podobnie jak pyłek traw) i może powodować dolegliwości alergiczne, a sok rośliny ma właściwości drażniące skórę (dlatego zabiegi pielęgnacyjne, takie jak przycinanie, przesadzanie, podział, najlepiej wykonywać w rękawiczkach).
Sitniczka wymaga stale mokrego podłoża. Należy ją podlewać regularnie i obficie, tak by zawsze na podstawce stała nieduża warstwa wody. Nie wolno dopuścić do przeschnięcia podłoża, a tym samym do zasuszenia korzeni, czego skutkiem jest żółknięcie i zasychanie pędów.
Sitniczka wymaga również wysokiej wilgotności powietrza. Można ją zapewnić regularnie spryskując roślinę wodą, szczególnie zimą w okresie grzewczym. Jeśli powietrze będzie zbyt suche, końce pędów będą zasychać.
Sitniczkę zwisłą zasila się niewielkimi dawkami mocno rozcieńczonych nawozów dla roślin doniczkowych o ozdobnych liściach lub nawozami organicznymi na bazie biohumusu.
>>Przeczytaj też: Podlewanie kwiatów doniczkowych: jaką wodą podlewać rośliny doniczkowe
Sitniczkę najlepiej uprawiać w uniwersalnym podłożu dla roślin doniczkowych z domieszką piasku lub drobnego żwiru. Gdy korzenie mocno się rozrosną i wypełnią całą doniczkę, wtedy roślinę należy przesadzić. Najlepiej zrobić to wiosną. Nowa doniczką powinna być zaledwie o jeden–dwa rozmiary większą od tej, w której sitniczka rosła dotychczas.
Sitniczka zwisła po kilku latach uprawy zamiera – wtedy przy okazji wiosennego przesadzania warto ją odmłodzić, dzieląc roślinę na kilka fragmentów i sadząc je do osobnych doniczek. Przed podziałem i przesadzaniem rośliny można dodatkowo krótko ją przyciąć (pozostawiając około 5 cm). Sitniczkę zwisłą można również rozmnażać z nasion.
