Czym się różnią tawuły od tawułek? Jak rozpoznać te rośliny?

2018-02-16 11:23
Tawułka i tawuła
Autor: Agnieszka Mike-Jeziorska|Maria Muszalska Tawułka (po lewej) to bylina, a tawuła (po prawej) to krzew liściasty

Choć tawuły i tawułki podobnie się nazywają, to należą do odmiennych grup roślin i znacznie się od siebie różnią. Tawułka (łac. Astilbe) to bylina, a tawuła (łac. Spiraea) to krzew liściasty. Poznaj różnice między tawułkami i tawułami i dowiedz się, jakie jest ich zastosowanie w ogrodzie.

Czasem rośliny są powszechnie błędnie nazywane i z tego względu trudno je rozróżnić. Niekiedy nawet ich nazwy brzmią podobnie. Tak jest w przypadku tawułek (łac. Astilbe) i tawuł (łac. Spiraea), chociaż należą do odrębnych grup: pierwsza do bylin, druga do krzewów liściastych.

Czym się różnią tawułki od tawuł i jakie jest ich zastosowanie w ogrodzie?

Tawuły a tawułki - czym się różnią

Tawuły (łac. Spiraea) to grupa niskich krzewów, zazwyczaj osiągających 1-2 m wysokości (odmiany karłowe są jeszcze niższe). Dzieli się je na wcześnie kwitnące (IV-VI) i późno kwitnące (VII-VIII). Wytwarzają baldachowate lub wiechowate kwiatostany złożone z drobnych, ale licznych kwiatów (najczęściej białych lub różowych). Kształt liści jest cechą gatunkową. Większość gatunków tawuł tworzy rozłożyste krzewy. Najpopularniejsze gatunki to:

  • tawuła brzozolistna (Spiraea betulifolia),
  • tawuła wczesna (Spiraea arguta),
  • tawuła japońska (Spiraea japonica),
  • tawuła szara (Spiraea cinerea),
  • tawuła śliwolistna (Spiraea prunifolia),
  • tawuła Van Houtte'a (Spiraea vanhouttei),
  • tawuła Douglasa (Spirea douglasii).

>>Przeczytaj też: Tawuła japońska: krzew o ozdobnych liściach i kwiatach

Tawułki (łac. Astilbe) to niezwykle efektowne byliny osiągające zwykle od 50-150 cm wysokości. Tworzą gęste kępy złożone z pierzastych liści. Ich ozdobą są jednak kwiatostany – gęste, puszyste wiechy, niekiedy dorastające nawet do 50 cm długości. W zależności od gatunku i odmiany tawułki kwitną od czerwca do sierpnia. Kwiaty mogą mieć barwę białą, różową, łososiową, czerwoną lub fioletową. Najczęściej uprawiane gatunki to:

  • tawułka Arendsa (Astilbe ×arendsii),
  • tawułka chińska (Astilbe chinensis),
  • tawułka japońska (Astilbe japonicum),
  • tawułka Thunberga (Astilbe thunbergii).

>>Przeczytaj też: Modne byliny ogrodowe

Uprawa i pielęgnacja tawuł i tawułek

Tawuły powinno się sadzić w miejscach słonecznych i ciepłych – wtedy najobficiej kwitną, znoszą jednak lekkie zacienienie. Tawułki preferują miejsca półcieniste, o dużej ilości światła rozproszonego. Bezpośrednie nasłonecznienie, np. na wystawie południowej, może być dla nich szkodliwe (dochodzi do poparzenia liści i szybkiego wysychania).

Optymalne są gleby żyzne i przede wszystkim przepuszczalne. W obu przypadkach mrozoodporność zależy od konkretnych gatunków i odmian. Młode okazy lepiej na wszelki wypadek okrywać przed nadejściem zimy. Tawuły dobrze znoszą suszę – i po kilku latach uprawy w zasadzie nie wymagają podlewania (poza skrajnymi okresami), natomiast tawułki są wrażliwe na niedobór wody i w czasie suszy powinno się je podlewać, niezależnie od wieku rośliny i gatunku. Bardziej wytrzymała jest tawułka japońska – jednak i jej lepiej nie narażać na przesuszenie.

>>Przeczytaj też: Tawuły - najpiękniejsze gatunki tawuł do ogrodu

Zarówno tawuły, jak i tawułki dobrze reagują na nawożenie nawozami organicznymi i ściółkowanie gleby. Z nawożenia mineralnego lepiej zrezygnować. U tawuł bardzo ważnym zabiegiem jest silne cięcie (przeprowadzane wiosną). U tawułek cięcie ogranicza się do usunięcia suchych pędów kwiatostanowych i zeschłych lub porażonych liści.

warto wiedzieć

Błędne nazewnictwo to problem dotyczący wielu gatunków. Popularny lilak (Syringa vulgaris) jest potocznie nazywany bzem, natomiast bez czarny (Sambucus nigra) to zupełnie inny gatunek. Prawdopodobnie większości osób nic nie mówi nazwa pieprzyca siewna (Lepidium sativum), a to popularna roślinka uprawiana na wacie, znana powszechnie jako rzeżucha. Tymczasem rzeżucha łąkowa (Cardamine pratensis) to nasz rodzimy gatunek występujący – jak sama nazwa wskazuje – na łąkach. Podobnie jest z pigwowcami i pigwami, jaśminami i jaśminowcami, a także tawułkami i tawułami.

Zastosowanie tawuł i tawułek w ogrodzie, na balkonie i tarasie

  • Tawuły ze względu na swój szeroki, rozłożysty pokrój, ale niewielki wzrost (1-2 m) są chętnie wykorzystywane do tworzenia szpalerów i luźnych żywopłotów. Dobrze prezentują się w krzewiastych, wielogatunkowych kompozycjach. Można je wykorzystać do oddzielenia poszczególnych partii ogrodu. Odmiany niskie czasem uprawia się jako rośliny okrywowe. Mają małe wymagania, dlatego zajmują ważne miejsce w zieleni miejskiej oraz parkach.
  • Tawułki natomiast to „królowe rabat”. Ponadto można je sadzić w wyeksponowanym miejscu na trawniku, szczególnie na tle krzewów i drzew ozdobnych z liści. Dobrze prezentują się w większych grupach – sadzone po kilkanaście do kilkudziesięciu okazów (różne odmiany). Mają duże wymagania wodne, dlatego często sadzi się je także jako ozdoby oczek wodnych. Odmiany niskie uprawia się w pojemnikach jako dekorację balkonów i tarasów. Nadają się na kwiat cięty.

Polecany artykuł:

Najlepsze krzewy na balkon
Jak zakładać rabaty bylinowe w ogrodzie?
Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają