Serdecznik pospolity - Leonurus cardiaca

Serdecznik pospolity, zwany także lwie serce, lwi ogon, gęsia stopa, to pospolita roślina, która dziko rośnie na przydrożach, rumowiskach, suchych pastwiskach, zwłaszcza na stanowiskach słonecznych i bogatych w wapń.

Spis treści

1. Serdecznik pospolity – opis
2. Serdecznik lekarski – ziele
3. Ziele serdecznika – właściwości

Swoją łacińską nazwę – Leonurus – lwi ogon (leon - lew i eura - ogon) serdecznik zawdzięcza budowie liści.

Serdecznik pospolity – opis

Serdecznik pospolity kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty są są wargowe, o charakterystycznej budowie dla rodziny jasnotowatych (Lamiaceae) – górna warga jest różowa i owłosiona na brzegach, dolna jest cętkowana, purpurowo-biała z żółtym odcieniem. Serdecznik pospolity tworzy silne kłącze, z którego wyrastają czworokanciaste, owłosione łodygi od 30 do 100 cm wysokości. Liście serdecznika są szaro owłosione i wyrastają naprzemianlegle na długich ogonkach, na końcach są zaostrzone.

Zobacz galerię 9 zdjęć

Autor: Gettyimages

Serdecznik pospolity

Serdecznik lekarski – ziele

Serdecznik pospolity to roślina lecznicza. Surowcem zielarskim jest ziele serdecznika (Herba Leonurii cardiacae) – są to ulistnione pędy wraz z kwiatami. Ścina się je na początku kwitnienia i suszy, a następnie przyrządza napary. Ziele serdecznika zawiera terpeny, flawonoidy, garbniki, glikozydy, saponiny, kwasy organiczne, a także sole wapnia, potasu, krzemu i inne.

Ziele serdecznika – właściwości

Ziele serdecznika wykazuje słabe działanie nasercowe (stosowany jest przy łagodnych schorzeniach sercowo-naczyniowych) oraz uspokajające, działając na centralny i wegetatywny układ nerwowy. Ma także właściwości przeciwskurczowe, które wykorzystuje się w łagodzeniu objawów bólu brzucha, wzdęciach, zaburzeniach trawienia i przy bolesnym miesiączkowaniu. Napar stosowany jest także zewnętrznie do przemywania ran.