Szczaw zwyczajny - Rumex acetosa

Szczaw zwyczajny to bylina należąca do rodziny rdestowatych (Polygonaceae). W Polsce rośnie dziko, jest także uprawiany w ogrodach jako warzywo (jadalne są jego zielone liście; liście dzikiego szczawiu są bardziej kwaśne, a liście szczawiu uprawianego mają delikatniejszy smak).

Spis treści

1. Dziki szczaw – opis
2. Szczaw – uprawa
3. Uprawa szczawiu z nasion
4. Szczaw – witaminy

Dziki szczaw – opis

Szczaw zwyczajny osiąg do 30 do 100 cm wysokości. Liście szczawiu są duże, zielone, skórzaste, o lancetowatym kształcie, osadzone na długich ogonkach. Jesienią przebarwiają się na czerwonożółto. Szczaw wytwarza głęboki, mięsisty korzeń palowy oraz grube kłącza. Często tworzy odrosty korzeniowe.Szczaw zwyczajny kwitnie od lipca do sierpnia.Drobne i niepozorne kwiaty zielonkawego koloru zebrane są w duże kwiatostany – wiechy.

Szczaw – uprawa

Szczaw dobrze rośnie na stanowisku słonecznym, ale można go także uprawiać w miejscu lekko zacienionym. Najlepsza dla szczawiu jest gleba żyzna, gliniasta i wilgotna. Uprawa szczawiu jest łatwa. Oprócz systematycznego odchwaszczania oraz usuwania pędów kwiatostanowych (wpływają niekorzystnie na rozwój młodych liści) szczaw nie potrzebuje innych zabiegów pielęgnacyjnych. Na jednym miejscu może rosnąć cztery lata.

Uprawa szczawiu z nasion

Szczaw uprawia się najczęściej z siewu. Nasiona wysiewa się wiosną bądź w sierpniu wprost do gruntu, w rzędy co 20 cm. Po wschodach rośliny należy przerwać zostawiając między nimi 10–12 cm. Liście szczawiu wysiewanego wiosną zbiera się po 8–12 tygodniach, a wysiewanego w sierpniu – w następnym roku. Liście zbiera się systematycznie w miarę dorastania, odrywając je od rośliny u podstawy. Szczaw można też rozmnażać przez podział rozrośniętych roślin jesienią.

Szczaw – witaminy

Szczaw zawiera błonnik, białko, węglowodany, witaminy A, B i C, kwas foliowy, sole mineralne, a także dużo kwasu szczawiowego. Szczaw jest rośliną mrozoodporną. Jest też odporny na choroby i szkodniki. Ze względu na dużą zawartość kwasu szczawiowego nie powinno się spożywać dużo szczawiu.

Magdalena Michalak, redaktorka