Marchew zwyczajna - Daucus carota

Marchew zwyczajna jest jednym z najpopularniejszych warzyw. Należy do rodziny selerowatych Apiaceae. W stanie dzikim występuje w Europie (także w Polsce), Azji i północnej Afryce.

Spis treści:

• Marchew - opis
• Marchew zwyczajna - wymagania i rozmnażanie
• Marchew - roślina lecznicza

Marchew - opis

W pierwszym roku wegetacji marchew zwyczajna tworzy różyczkę liści oraz gruby korzeń. Łodyga jest wzniesiona, rozgałęziona, pusta wewnątrz i szorstko owłosiona. Liście 2 lub 3-krotnie pierzastosieczne. Jadalny korzeń marchwi ma rozbudowany miękisz spichrzowy, który służy do magazynowania substancji pokarmowych. U roślin dziko rosnących korzeń jest biały do kremowego, a u odmian uprawnych ma barwę od białawej przez żółtawą do pomarańczowoczerwoną (najbogatszą w karoten) i purpurową.

W drugim roku z korzenia wybija pęd kwiatostanowy. Kwiaty są małe, białe, zebrane u szczytu rośliny w baldach. Marchew kwitnie od czerwca do jesieni, jest rośliną owadopylną i miododajną. Roślina, wytwarzając nasiona zużywa zawarte w korzeniu substancje zapasowe i obumiera.

Zobacz galerię 9 zdjęć

Autor: Gettyimages

Marchew

Marchew zwyczajna - wymagania i rozmnażanie

Marchew zwyczajna dobrze rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, średnio wilgotnych, o pH 6,0–6,5. Nie ma dużych wymagań w stosunku do temperatury – optymalna wynosi 15–20°C. Przy temperaturze poniżej 10°C zachodzi proces jaryzacji (okres chłodu umożliwiający zakwitnięcie).

Marchew zwyczajna rozmnaża się przez nasiona.

Marchew - roślina lecznicza

Korzeń marchwi zawiera odżywcze cukry-węglowodany (4–10%, m.in. sacharozę i glukozę), białko, liczne karoteny (8–22 mg, prowitamina A α- i β-karoten), olejek lotny, witaminy B1 i B2 (0,06 mg), B6, C (6–10 mg), E, H, K, PP (0,05 mg) oraz wapń, żelazo, miedź i fosfor, a także pektyny. Wartość energetyczna 100 g marchwi wynosi ok. 33–35 kcal.