Pieris japoński ‘Mountain Fire’

Pieris japoński ‘Mountain Fire’ to gęsty, dość szeroki, zwarty, silnie rozgałęziony krzew liściasty z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Osiąga do 2 m wysokości i około 1,5 m szerokości. Ma wzniesione i gęsto ulistnione pędy. Zimozielone liście mają 8 cm długości, są błyszczące, lancetowate, ułożone na pędach w okółkach po 6–8 sztuk, mają jaśniejsze, matowe spody. Dojrzałe blaszki liściowe są skórzaste, ciemnozielone. Młode, wczesnowiosenne przyrosty są cienkie i delikatne, karminowoczerwone, latem brunatnieją, a do zimy stają się całkowicie zielone.
Pieris japoński ‘Mountain Fire’ kwitnie niezbyt obficie. Białe, dzwonkowate, pojedyncze kwiaty, zebrane na szczytach pędów w wiechowate kwiatostany, o długości około 10 cm, pojawiają się w kwietniu. Przekwitnięte kwiatostany należy usuwać, aby nie obciążać rośliny wysiłkiem zawiązywania owoców i nasion.

Pieris japoński ‘Mountain Fire’ najlepiej rośnie na stanowiskach zacisznych, na lekko wilgotnych, żyznych, próchniczych, przepuszczalnych i ciepłych glebach, o odczynie kwaśnym (pH 4,5–5,5). Odmiana ta urośnie zarówno w cieniu, jak i w słońcu oraz w półcieniu, ale na bardziej nasłonecznionych stanowiskach młode przyrosty są jaskrawiej wybarwione, a kwitnienie – obfitsze. Podłoże dla pierisa powinno być ale dobrze zdrenowane, w przeciwnym wypadku przy nadmiarze wody w obrębie bryły korzeniowej, roślina może być porażana przez choroby odglebowe, powodujące zgniliznę korzeni (może to prowadzić nawet do śmierci rośliny).
Starsze osobniki stają się bardziej odporne na suszę. Roślina średnio odporna na mróz. Młode rośliny, sadzone w chłodniejszych miejscach mogą wymagać na zimę kopczykowania korą i okrycia krzewów agrowłókniną. Strefa mrozoodporności 6A. Jeśli jesień jest szczególnie sucha, warto roślinę obficie podlać, co pomoże jej zmagazynować zapas wody na zimę. Także w szczególnie suche, bezmroźne zimy roślinę warto nieco podlać.
Pieris japoński ‘Mountain Fire’ świetnie prezentuje się na rabatach w towarzystwie innych roślin wrzosowatych. Można go też uprawiać w większych pojemnikach, pod warunkiem ich prawidłowego zabezpieczenia na zimę. Doskonały do nasadzeń leśnych, na obwódki rabat i do naturalistycznych, nieformowanych szpalerów. Może być rozmnażany przez sadzonki (półzdrewniałe i zdrewniałe), pobierane po kwitnieniu (VII/VIII) lub przez ukorzenione odkłady, odcięte od rośliny matecznej.