Sternbergia żółta

Sternbergia żółta to roślina cebulowa należąca do rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae). W środowisku naturalnym występuje w basenie Morza Śródziemnego oraz w Azji. Sternbergia żółta osiąga do 25 cm wysokości. Liście są długie równowąskie, pojawiają się w czasie kwitnienia lub po kwitnieniu. Kwiaty są lejkowate o średnicy do 5 cm i żółtej barwie. Z wyglądu przypominają krokusy i ziemowity. Sternbergia żółta kwitnie późnym latem i jesienią – od września do października, nazywana jest żółtym ziemowitem.

Sternbergię żółtą najlepiej sadzić w miejscach słonecznych, wtedy będzie najobficiej kwitła. Lubi gleby, żyzne, dość przepuszczalne o odczynie zbliżonym do obojętnego. Optymalny termin sadzenia to lato (lipiec-sierpień). Rozstawa między roślinami powinna wynosić około 10 cm. Cebulki można wcześniej zaprawić preparatem przeciw chorobom grzybowym. W czasie kwitnienia roślinę warto sporadycznie podlewać. Można stosować nawozy organiczne (w szczególności kompost). Po kwitnieniu zaleca się zastosować grubą warstwę ściółki okrywającej (gatunek nie jest w pełni mrozoodporny). Co kilka lat roślinie powinno się zmienić stanowisko. Sternbergię w naszych warunkach można rozmnożyć tylko przez oddzielanie cebulek przybyszowych.

Sternbergię żółtą warto wykorzystać do tworzenia jesiennych rabat, dekoracji skalniaków i obrzeży (np. ścieżek). Podobnie jak zimowity dobrze wygląda uprawiana na trawniku lub pod koroną wysokich drzew. Dobrze też rośnie w pojemnikach – i w większości rejonów w Polsce taka metoda uprawy jest najefektywniejsza.