Ostrogowiec czerwony - Centranthus ruber = Valeriana Coccinea

2020-07-16 15:45

Ostrogowiec czerwony (ang. valerian, red valerian, jupiter's beard, keys to heaven, fox's brush, pretty Betsy) to krzaczasta bylina o niemal kulistym pokroju, należąca do rodziny kozłkowatych (Valerianaceae). W naturalnych siedliskach występuje w basenie Morza Śródziemnego oraz w ciepłych rejonach Ameryki Północnej (Zatoka San Francisco).

Ostrogowiec czerwony
Autor: Agnieszka Mike-Jeziorska Ostrogowiec czerwony

Sztywne, wyprostowane, wzniesione, niekiedy łukowato wygięte pędy ostrogowca czerwonego są (podobnie jak liście) barwy zielono-niebieskawej lub szarawej, wyglądają jak gdyby były pokryte delikatnym, woskowym nalotem. Liście jajowato-lancetowate, siedzące, po dwa w okółkach na pędach. Roślina tworzy kępy o średnicy około 60 - 70 cm.

Pachnące kwiaty we wszystkich odcieniach różu i czerwieni są niezwykle atrakcyjne dla pszczół, trzmieli i motyli. Niekiedy na jednej roślinie mogą pojawić się kwiaty w kilku kolorach (np. od ciemnoróżowych poprzez jasny róż, aż do białych). Roślina kwitnie bardzo obficie, tworząc barwne kiście wielu drobnych kwiatów, na szczytach rozgałęzionych pędów.  Kwitnienie rozpoczyna się już w maju i trwa aż do sierpnia. Wycinanie przekwitniętych kwiatostanów powoduje wydłużenie kwitnienia aż do jesieni.

Ostrogowiec czerwony najlepiej rośnie na ciepłym, słonecznym stanowisku, ewentualnie w lekkim półcieniu, gleba może być dość sucha lub jedynie nieco wilgotna, dobrze zdrenowana, najlepiej o odczynie zasadowym, ewentualnie obojętnym. Na zimę należy przyciąć pędy, a roślinę lekko okryć np. stroiszem (gałązkami roślin iglastych). Strefa mrozoodporności – 7.

Roślina ta doskonale nadaje się do ogrodów o charakterze śródziemnomorskim, do obsadzania suchych, nasłonecznionych rabat oraz do ogrodów naturalistycznych. Kwiatostany sprawdzą się również jako kwiat cięty do bukietów i kompozycji florystycznych.

Ostrogowiec czerwony dobrze rozmnaża się za pomocą nasion. W cieplejszych rejonach, jeśli nie przytniemy roślin na zimę i pozostawimy na nich zawiązane nasiona – jest duża szansa uzyskania w następnym sezonie nowych roślin powstałych w wyniku samosiewów. W sprzyjających dla niej warunkach trzeba uważać, aby nie opanowała nam sporej części ogrodu, wówczas należy usuwać lub przesadzać młode siewki. Roślinę tę można również rozmnażać przez podział.

Stanowisko słoneczne
Stanowisko półcieniste
Wilgotność gleby sucha
Roślina ozdobna z kwiatów
Kategoria Byliny
Zimozielone Nie
Termin kwitnienia V - VIII
Wysokość 60 cm - 70 cm
Barwa kwiatów biała
Podlewanie mało
Barwa liści/igieł zielona
Barwa kwiatów różowa
Barwa kwiatów czerwona
Pokrój krzaczasty
Pokrój wzniesiony
Pokrój kulisty
Barwa liści/igieł zielono-niebieska
Barwa liści/igieł szara
Sonda
Ile masz w domu roślin?
Najlepsze kwitnące byliny do ogrodu